Realizowane obecnie projekty morskich farm wiatrowych (offshore wind) nie będą miały lekko. Dotyczy to nie tylko Polski. Jak wynika z ostatnich doniesień, wąskim gardłem tych inwestycji nie będą jednak wcale dostępność komponentów czy skomplikowane przepisy. Ogromne zainteresowanie farmami na morzu w Unii Europejskiej, które dodatkowo napędziła wojna w Ukrainie, napotka inny problem: niedobór odpowiednich statków instalacyjnych.

W trakcie corocznej konferencji Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej zwrócono na to uwagę. PSEW wspólnie z organizacją WindEurope oraz H-Blix opublikowało raport o dostępności jednostek pływających, które uczestniczą w budowie turbin na morzu. Autorzy opracowania doszli do niepokojących wniosków, zwłaszcza dla Polski i krajów bałtyckich (Łotwa, Litwa, Estonia).

Przeczytaj też: Orlen z nową spółką do morskich farm wiatrowych

Na Bałtyku w 2021 roku było 2,8 GW mocy zainstalowanej w morskich wiatakach. Do 2030 roku potencjał ten ma się zwiększyć do 35 GW. Z tego 6 GW ma znajdować się na polskich wodach. Morze Bałtyckie zamieni się więc w najbliższych latach w plac budowy, który będzie potrzebował wyspecjalizowanych jednostek: FIV (Foundation Installation Vessels, odpowiedzialnych za budowę fundamentów turbin), WTIV (Wind Turbine Installation Vessels, montujące turbiny) oraz CLV (Cable Laying Vessels, które układają kable na dnie morza).

Polski projekt offshore, a dokładnie jego pierwszy etap (trwa zbieranie chętnych na kolejne lokalizacje), będzie potrzebował wszystkich tych jednostek zwłaszcza w latach 2024-2025, bo już w 2026 roku pierwsze farmy morskie mają zacząć produkować prąd. Ten okres zgrywa się z planowanymi budowami farm na morzu w innych częściach świata. Dobrze widać to na wykresie z raportu, który dotyczy jednostek WTIV.

Widać więc, że jeszcze w 2024 roku problemów może nie będzie, ale później stale mogą pojawiać się obawy o to, czy wykonawcy znajdą odpowiednie statki instalacyjne. Dotyczy to nie tylko jednostek WTIV, ale i innych wcześniej wymienionych.

Przeczytaj też: Acciona inwestuje we francuski startup pracujący nad pływającymi turbinami

Wszystko to sprawiło, że w raporcie pojawia się rekomendacja, by Polska nie skupiała się wyłącznie na rozwoju morskiej energetyki wiatrowej, ale skorzystała też ze swoich doświadczeń w budowie statków. Zresztą nie tylko nasz kraj, a wszystkie państwa UE z dostępem do morza powinny rozwinąć floty instalacyjne i rozważyć budowę nowych jednostek. W innym wypadku niektóre projekty offshore mogą być poważnie opóźnione.

Polskie spółki, które zamierzają stawiać turbiny na morzu, już mają napięty harmonogram, a mało kto wspomina o dostępności specjalistycznych jednostek. W dodatku dopiero w marcu 2022 roku zmieniono planowaną lokalizację portu instalacyjnego dla MFW z Gdyni na Gdańsk. Port dla morskich farm w Gdańsku ma zostać oddany do użytku 1 czerwca 2025 roku. Tymczasem w 2026 roku mają już pracować MFW. Nie wiadomo, jak te terminy mają zostać utrzymane.