Organizacja WindEurope wezwała do tego, by od 2025 roku wprowadzić w Europie zakaz składowania wycofanych z eksploatacji łopat turbin wiatrowych. Należące do stowarzyszenia koncerny zobowiązały się do ponownego użycia, recyklingu lub odzyskania 100 proc. zużytych łopat. Jednolite europejskie przepisy spowodowałyby przyspieszenie działań w tym zakresie wszystkich uczestników rynku. Zmienią też podejście do produkcji samych elementów powstających z kompozytów.

Giles Dickson, dyrektor generalny WindEurope i Juan Virgilio Márquez, dyrektor generalny Hiszpańskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej AEE, wezwali Komisję Europejską do działania na rzecz wprowadzenia ogólnoeuropejskiego zakazu składowania na wysypiskach zdemontowanych łopat turbin wiatrowych. Zakaz powinien wejść w życie do 2025 r. i dotyczyć również innych dużych elementów kompozytowych, z których budowane są turbiny.

Przeczytaj też: To przełomowa technologia recyklingu łopat turbin wiatrowych

Jednocześnie branża wiatrowa zobowiązuje się, że nie będzie wysyłać wycofanych z eksploatacji łopat z Europy do składowania w innych krajach.

– Energia wiatrowa to zielona technologia. Austria, Finlandia, Niemcy i Holandia już wprowadziły zakaz składowania. Wzywamy Komisję Europejską do wprowadznia zharmonizowanego europejskiego podejścia do tej kwestii – mówi Giles Dickson.

Przeczytaj też: Recykling? Polska jest w ogonie Europy

Żywotność lądowej farmy wiatrowej wynosi około 20-25 lat. Dużą część, bo aż 85-90 proc. turbiny wiatrowej można poddać recyklingowi. Większość komponentów – w tym stal, beton, druty miedziane, elektronika i elementy mechaniczne nadają się do użycia w obiegu zamkniętym. Jednak recykling łopat z wiatraków jet najtrudniejszym zadaniem. Zawierają one złożone materiały kompozytowe – wzmocnione włókna (zwykle szklane lub węglowe) oraz polimery. Kompozyty zwiększają wydajność turbin wiatrowych, obniżają ich wagę i mogą mieć dłuższe pióra. Jednak zastosowanie takich materiałów powoduje, że nie są łatwe w procesie odzyskiwania surowców, to wyzwanie dla recyklerów. Trzeba jeszcze dodać, że nie tylko energetyka wiatrowa wykorzystuje takie materiały. Podobne mają zastosowanie w lotnictwie, motoryzacji, transporcie morskim, sprzętach do rekreacji, sporcie czy budownictwie.

Przeczytaj też: Fotowoltaika w Polsce straci rozpęd

Im więcej będzie nacisków na to, by wymagać na poziomie legislacyjnym recyklingu, tym więcej podmiotów będzie miało szansę komercjalizować rozwiązania, które już są na rynku, ale są wciąż bardzo drogie. Zharmonizowanie przepisów będzie jednoznacznym impulsem dla biznesu i obniżenie kosztów recyklingu. – Jako branża jesteśmy zdeterminowani, by być jednoznacznie kojarzonymi ze zrównoważonym rozwojem i obiegiem zamkniętym. Łopaty turbin wiatrowych są nietoksyczne i bezpieczne na wysypiskach, ale uważamy, że składowanie to marnowanie cennych zasobów. Nasze zobowiązanie do zakończenia składowania łopat turbin wiatrowych do 2025 r. pomoże sprawić, że zrównoważone metody recyklingu staną się opłacalne. Hiszpania jest drugim co do wielkości rynkiem energii wiatrowej w Europie. Hiszpański sektor energetyki wiatrowej dołącza do tej inicjatywy proponowanej przez WindEurope. Z Hiszpanii wysyłamy sygnał, że branża jest zaangażowana w zintensyfikowanie wysiłków na rzecz łopat, które wpisują się w obieg zamknięty gospodarki – tłumaczy Juan Virgilio Márquez, dyrektor generalny Asociación Empresarial Eólica (AEE).

Przeczytaj też: Zielona spółka Orlenu będzie produkować energię z wiatru

Na najbardziej dojrzałych rynkach energii wiatrowej w Europie pierwsze turbiny dopiero zbliżają się do końca okresu eksploatacji. Liczba elementów, które zostały do ​​tej pory wycofane z eksploatacji jest na razie niska, ale w nadchodzących latach oczywiście wzrośnie. WindEurope spodziewa się, że około 25 tys. ton łopat do 2025 roku zostanie wycofanych z użycia, do 2030 roku to już może być 52 tys. ton.

Rządy mogą odegrać decydującą rolę w napędzaniu gospodarki o obiegu zamkniętym w kontekście łopat turbin wiatrowych. Mogą one zwiększyć finansowanie badań i rozwoju (B+R) w zakresie komercjalizacji i zwiększania skali różnych technologii recyklingu.