W grudniu 2024 roku Tauron za pośrednictwem BGK zawarł umowę pożyczki ze środków KPO. 28 sierpnia podpisał aneks, który zwiększa kwotę pożyczki z 11 mld zł do 15,87 mld zł.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego zobowiązania, uruchomione środki będą mogły być przeznaczone wyłącznie na finansowanie wydatków ponoszonych przez Tauron Dystrybucja. Oznacza to, że dodatkowe 4,87 mld zł zostanie zainwestowane w sieci elektroenergetyczne (właściwie – dystrybucyjne), ich budowę, modernizację i dostosowanie do np. skutków zmian klimatu. Tauron będzie spłacał pożyczkę w latach 2034-2049.

Przeczytaj też: Finał sprawy KPO. W lutym 2024 roku odblokowano fundusze

Tauron zawarł jeszcze jedną umowę pożyczki z BGK na środki z KPO. Chodzi o wsparcie inwestycji w ramach komponentu C4.1.1, który obejmuje pomoc przy transformacji cyfrowej. Umowa obejmuje pożyczkę do kwoty 310 mln zł, które wydatkować będzie Tauron Dystrybucja. To zobowiązanie będzie spłacane w latach 2028-2045.

Po co Tauronowi pieniądze na sieć

Spółce, jak i innym z tzw. wielkiej czwórki (cztery największe firmy Skarbu Państwa z branży energetycznej), zależy na pozyskiwaniu funduszy na sieci dystrybucyjne z konkretnego powodu. Operatorzy stoją przed coraz większymi wyzwaniami, które stawia przed nimi transformacja.

Bez zmodernizowanych i nowoczesnych sieci dystrybucyjnych trudno mówić o usługach elastyczności czy zwiększeniu liczby przyłączonych nowych źródeł energii do sieci niskich i średnich napięć. Poświęciliśmy temu zagadnieniu oddzielny materiał, nawiązujący do okładki „The Economist” sprzed lat. Tygodnik apelował wówczas, aby „Przytulać pylony, nie drzewa”.

Przeczytaj też: KPO szansą dla Izery, EMP stara się o miliardy

W Polsce największe spółki energetyczne potrzeby inwestycyjne w sieci chcą finansować dzięki KPO. Łącznie sięgnęły po kilkadziesiąt miliardów złotych w preferencyjnych pożyczkach z tego wehikułu. Jako ostatnia zrobiła to Enea, która podpisała umowę na 9,13 mld zł pożyczki.

Modernizacja sieci dystrybucyjnych (tu uwaga: nie przesyłowych) została wskazana jako konieczność w raporcie Najwyższej Izbie Kontroli z 2024 roku. Ich stan w ocenie izby nie pozwala na nadążanie za zmieniającym się miksem wytwórczym i potrzebami systemu.